نوشتارها

اگر جزوه درسی میرزا محمد حسین فروغی را، که برای تدریس در مدرسه سیاسی وقت نوشته شده بود (حدود 1297ش)، نخستین تاریخ ادبیات ایران به شمار آوریم که توسط نویسنده ای ایرانی به رشته تحریر درآمد، نزدیک به یکصد سال از آغاز تاریخ ادبیات نویسی در ایران می گذرد. در این مدت، تعداد تاریخ ادبیاتهای چاپ شده و تعدد و تنوع روش ها و رویکردهای نویسندگان چندان بوده که امروزه بتوانیم با خیال راحت از «سنت تاریخ ادبیات نویسی در ایران» سخن بگوییم؛ سنتی که در دل گفتمان های معاصر شکل گرفت، از آنها تأثیر پذیرفت و بر آنها اثر گذاشت. پرسش اصلی مقالة ما دقیقا همین جا شکل می گیرد: چه نسبت و ارتباطی میان گفتمان های معاصر و سنت تاریخ ادبیات نویسی در ایران وجود دارد؟ پاسخ به این پرسش سؤالات ضمنی دیگر پیکره مقاله را شکل می دهند: گفتمان های اصلی دوره معاصر کدام ها هستند؟ مورخان ادبی چگونه ارتباطی با نهادهای گفتمان ساز داشته اند و سوالاتی از این قبیل. 

این چکیده مقاله ای است که در شماره آخر نامه فرهنگستان چاپ شده. اگر تمایل داشتید، اصل مقاله را در آدرس زیر ملاحظه فرمایید:

نامه فرهنگستان شماره58

 

http://persianacademy.ir/UserFiles/File/NF/58/NF-58-03.PDF

 

یا ادرس زیر:

https://www.academia.edu/30235740/%DA%AF%D9%81%D8%AA%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D9%85%D8%B3%D9%84%D8%B7_%D9%88_%D8%B3%D9%86%D8%AA_%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE_%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA_%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%DB%8C_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86.PDF