نوشتارها

ما در این مقاله به دو پرسش اصلی پاسخ می­دهیم: ویژگی­های سبک شناسانة نثر سنائی به عنوان یکی از نویسندگانی که در دورة گذار از سبک خراسانی به سبک عراقی قرار دارد، چیست؟ دوم این­که آیا می­توان بر اساس بررسی­های سبک­شناسانه و از طریق مقایسة نامه­های او با اشعارش به این نتیجه رسید که کدامیک از این هفده نامه واقعاً از آن اوست و کدام یک منسوب به وی؟ در پاسخ به پرسش نخستین نشان داده­ایم که سبک سنائی در مکاتیب، «بینابین» است و بر این اساس می­توان او را از نمایندگان دورة گذار نثر فارسی از سبک خراسانی به عراقی به شمار آورد و در مورد سؤال دوم نیز به این نتیجه رسیدیم که جز نامة هفدهم، که به احتمال بسیاز زیاد از آن سنائی نیست، بقیة نامه­ها از ویژگی­های سبکی نزدیک به هم برخوردار بوده و به اصح احتمالات نویسندة همة آن­ها سنائی است؛ به­خصوص که قرائنی در اشعارش نیز یافت می­شود که این نظر را تأیید می­کند.

مشترک با ریحانه داودی و محمد جواد مهدوی

اگر علاقه مند به خواندن اصل مقاله هستید از آدرس زیر قابل دریافت است:

http://classicallit.ihcs.ac.ir/article_2366_0c2f2e0d4df44742a0e6c390b25c1310.pdf